- SCARABAEUS
- SCARABAEUSpro Numine Aegyptiis. Arnob. adv. Gentes l. 1. num. 19. Templa felibus, scarabaeis, et buculis, sublimibus sunt elata fastigiis: aut saltem Numinis symbolo: inprimis is, qui pilas volvit ab Oriente in Occidentem, fullo Plinio l. 30. c. 11. βύλλαρος Epiphanio vocatus; Taurs etiam κάνθαρος, i. e. ταυροειδὴς, δικέρως, duobus corniculis taurum imitatus: Quorum illum Soli, istum Lunae sacrum habuêre. Vide de utroque Pluribus disserentem Salmas. ad Solin. p. 438. 439. ut et hîc in voce Cantharus, item Taurus. Addam saltem, scarabaeos illos, quos tauros vocat Plin. l. 30. c. 5. male nonnullis confundi, cum iis, quos Cervos valantes Galli vocant. Hos enim Lucanos Nigidius appellavit, apud eund. quod plurimi in Lucanis essent, et eos (Cornua praelonga bisulcis derenta forcipibus in cacumine habentes) insantium remediis, i. e. amuletis, προβασκανίοις καὶ φυλακτηρίοις, ex cervice suspendi solitos, ait Plin. ταυροειδὴς vero scarabaeus cornua ad instar bovis habebat, eratque δικέρως tantum. Salmas. d. l. Certe multarum rerum hieroglyphicum Scarbaeus olim fuit: Dei in humano corpore, Generationis, Lunae, Mercurii, Mundi, Solis, Strenui bellatoris, Viri patrisve, Virtutis enervatae deliciis, Unigeniti etc. ut videre est apud Io. Pierium in Hieroglyph. et Nic. Casaubonum de Symbol. Aegyptiorum Sapientia. Nec omittendus Scarabaeus viridis, cuius contuitu gemmarum sculptores acquiescere, utopote visum maxime acuentis, Plin. habet l. 29. c. ult. Vide quoque Voss. de Idolol.l. 4. c. 59. ubi de cibo, c. 62. ubi de origine eorum ex asinis etc.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.